Eltse Grins Foarby (+dutch Translation) Lyrics - De Kast

It read beskynt de greiden, de jn falt oer de mar 

Dr stean se mei har beiden en hy sjocht noch ris nei har 

Se stean foar harren hutte, fan plen, liem en reid 

Syn hn leit op har skurte, hy wurdt mei koarten heit 

It jier hast fyftjin hndert, feroare maatskippij 

Se lije der net nder, se fiele harren frij 

Der is faaks wol wat geande, hy moat soms op oorlochspaad 

Mar wr't se eins foar steane, no dat wurdt er nea gewaar 

Dochs ha se neat te kleien en al hawwe se gjin jild 

It iten dat se krije is de rykdom fan it fjild 

It jier hast fyftjin hndert, in nije hearskippij 

Se bge der net nder, se bliuwe altyd frij 

Chorus: 

De sinne skynt al ieuwen oer s ln 

Bringt de iere moarn, eltse dei opnij 

De wyn hellet noch alle dagen oan 

Giet fan ln nei ln, eltse grins foarby 

It read beskynt it kampke, de jn falt oer de std 

Dr boartet in lyts famke, noch in skoftsje, aanst op bd 

Se jeuzelt hndert t, de taal dy't mem har bybrocht hat 

Har heit ropt troch it rt dat se nei binnen komme moat 

It jier no hast twa tzen, Europa dat wurdt nij 

It famke sjongt en dnset en laket dan nei my 

Chorus 

------------------------ 

Dutch translation: 

Het rood beschijnt het weiland, de avond valt over het meer 

Daar staan ze met hun beiden en hij kijkt nog eens naar haar 

Ze staan voor hun hut, van pollen, leem en riet 

Zijn hand ligt in haar schoot, hij wordt binnenkort vader 

Het jaar haast vijftienhonderd, veranderde maatschappij 

Ze lijden er niet onder, ze voelen zich vrij 

Er is vaak wel wat aan de hand, hij moet soms op oorlogspad 

Maar waar ze eigenlijk voor staan, nou dat wordt hij nooit gewaar 

Toch hebben ze niets te klagen en al hebben ze geen geld 

Het eten dat ze krijgen is de rijkdom van het veld 

Het jaar haast vijftienhonderd, een nieuwe heerschappij 

Ze buigen er niet onder, ze blijven altijd vrij 

Refrein: 

De zon schijnt al eeuwen over ons land 

Brengt de vroege morgen, elke dag opnieuw 

De wind haalt nog alle dagen aan 

Gaat van land naar land, elke grens voorbij 

Het rood beschijnt het wijkje, de avond valt over de stad 

Er speelt een klein meisje, nog een poosje, zometeen op bed 

Ze brabbelt honderduit, de taal die moeder haar bijgebracht heeft 

Haar vader roept door het raam dat ze naar binnen komen moet 

Het jaar nu haast tweeduizend, Europa dat wordt nieuw 

Het meisje zingt en danst en lacht dan naar mij 

Refrein