Ik lig op m'n rug in het gras
en aanschouw de maan.
Ik vraag haar of zij misschien weet
waarom wij bestaan.
Waarom we worden geboren
en straks weer gaan.
Maar ze zwijgt en kijkt me lachend aan.
Chorus:
Laat me zien waar ik voor leef.
Laat me voelen wat ik geef.
En moment zodat ik weet.
Dat alles niet voor niets is,
dat alles niet voor niets is.... geweest.
Je kunt je eigen regels maken en bepalen,
daarin ben je vrij.
Het spel begint en dat het eindigt is gegeven,
maar daar blijft het bij.
Er is geen schuld
maar elke stap heeft consequenties
voor iedereen.
En toch speel je dit spel alleen.
Oh ik kan maar niet bevatten
waar en waarom ik hier ben.
Zoekend naar het antwoord
op een vraag die niemand kent.
Ik wil het spel best spelen,
maar hoe moet dat
als ik niet weet wat het doel is.
Moet ik dan blind geloven
dat het zo z'n reden heeft.
Dat geen mens mij kan vertellen
waarom ik dit leven leef.
En dat alles hier dus neerkomt op vertrouwen,
en dat ik net dat gevoel mis.
Chorus:
Laat me zien waar ik voor leef.
Laat me voelen wat ik geef.
En moment zodat ik weet.
Dat alles niet voor niets is,
dat alles niet voor niets is.... geweest.