Labrador Lyrics - Blof

Op de dag dat de hond dood ging 

viel opeens de eerste sneer. 

De lucht was koud en grijs als lood 

en de meeuwen en de kraaien schreeuwden zachtjes dat het beter was 

dan steeds maar weer te vechten 

tegen alles wat maar zeer maar blijft doen. 

En ik dacht alleen nog maar aan toen: 

Die keer dat jij en ik 

en de labrador 

gingen rennen aan het strand, 

met een volmaakte voorjaarszon, 

wij hand in hand 

en het blaffen van de hond. 

Toen ik hier was aangekomen 

met de spade in mn hand. 

Stond ik doodstil bij de boom 

die zich hoog over de rand boog. 

En ik keek zo in de diepte 

waar de labrador zou slapen. 

Er is niets meer dat nog zeer kan doen 

en ik denk alleen nog maar aan toen: 

Die keer dat jij en ik 

en de labrador 

gingen rennen aan het strand 

met een volmaakte voorjaarszon, 

wij hand in hand 

en het blaffen van de hond, 

die een brug was tussen ons. 

En nu hij weg is is het winter 

en blijft er niets meer over 

van wat jou met mij verbond. 

Ik vervloek de witte deken 

uitgespreid over de grond. 

Ik heb uren lang gekeken 

maar ik zag niets dat de hond ooit bij me terug zou kunnen brengen 

en jouw liefde evenmin. 

Er is niets meer dat nog zeer kan doen 

en ik denk alleen nog maar aan toen: 

Die keer dat jij en ik 

en de labrador 

gingen rennen aan het strand 

met een volmaakte voorjaarszon, 

wij hand in hand 

en het blaffen van de hond, 

Jij en ik 

en de labrador, 

rennend aan het strand. (3 x)